Soms kan een beeld, een geluid, een sfeer je plots terugbrengen naar een eerder deel van je leven. Ik heb dat heel vaak met de geur van ingemaakt gras. Ik ben dan weer terug in mijn kindertijd, wandelend door het Lonapark in Loenen. Langs slootjes, kikkerdril ‘scoren’. En direct ruik ik ook weer die slootjes. Denk ik terug aan het bosbessen en bramen plukken in de Loenermark. De kleine dennenboompjes waartussen ik met een vriendengroep speelde. Leuke, fijne herinneringen.
Vandaag had ik het met een beeld en een sfeer. Ik wandelde over de jaarmarkt in Haastrecht. En er staat een grote tent waarin meisjes tussen de 5 en 10 optreden. Een dansvoorstelling. En plotseling ben ik terug in de tijd. Ik kan niet anders dan even blijven staan en kijken. Kijken naar de meisjes die voor zo’n groot publiek staan op te treden. Alle trotse papa’s en mama’s, opa’s en oma’s in het publiek. Ik voel weer hoe trots ik was op mijn kleine meisje die daar zo hard voor geoefend had en er zo van genoot om dat te laten zien. Deze meisjes ook, sommigen met een strak mondje, heel geconcentreerd om geen fouten te maken. En anderen met een grote glimlach, echt aan het genieten. En ik geniet ook. Van het trotse gevoel dat ik dankzij het kijken ook weer even mag ervaren.
Mijn meisjes zijn niet meer zo klein (18 en 20) maar minder trots ben ik niet. Nog steeds supertrots op die fantastische meiden. Allebei lekker in hun vel, op hun plek in een opleiding, bijbaantjes waar ze van genieten, vriendjes die lief en respectvol zijn. En een band waar ik heel erg van geniet. We hebben best intieme gesprekken. Ik weet veel over hun binnenwereld. En gelukkig realiseer ik me dat ik niet alles weet. Tenminste dat hoop ik. Sommige dingen bespreek je nu eenmaal niet met je moeder 😉
Ik heb in de periode dat zij klein waren best een moeilijke periode doorgemaakt en was vast niet altijd een leuke moeder. Soms afwezig, druk met het opzetten van mijn bedrijf, aan het struggelen in de relatie met hun vader (die uiteindelijk in een nare vechtscheiding eindigde) en het verlies van mijn moeder aan het verwerken. En ik zal ze best regelmatig hebben afgesnauwd. Maar ik was ook liefdevol. En ik heb veel van mijn emoties laten zien en ook proberen begrijpelijk uit te leggen. Vast niet allemaal even pedagogisch verantwoord. Maar wow wat zijn meiden er goed doorheen gekomen. Blijkbaar heb ik ook oog gehad voor hun emoties en daar naar proberen te luisteren en er ruimte voor gemaakt. Alles mocht er zijn. En gelukkig hadden ze elkaar, want ook die band tussen deze twee zussen is bijzonder.
We hebben het gevierd, de band met mijn dochters. En hoera mijn nichtje Zasha (die qua leeftijd precies tussen mijn meiden zit) ging ook mee. Deze trotse mama heeft 3 meiden mee naar een concert van de Dijk genomen. En ja ze zijn goed opgevoed, ze kennen de teksten 😉
Heb jij trouwens al eens onze trainingen en cursussen bekeken?
Gratis tips ter bevordering van begeleidingsgesprekken
Wil jij....
Leren hoe je nog meer zonder oordeel kunt luisteren?
Hoe je effectievere begeleidingsgesprekken kunt voeren (in de beperkte tijd die je beschikbaar hebt)
Hoe je kunt voorkomen dat iemand in de weerstand schiet?
Hoe je openingen kunt creëren als je met iemand te maken hebt die er eigenlijk niet wil zijn?
Met de M.E.L. methode voer je persoonsgerichte gesprekken waarin jij de ander moeiteloos, eerlijk en liefdevol begeleid naar ander gedrag.
Daarmee dragen jouw begeleidingsgesprekken bij aan een hogere kwaliteit van leven EN ze geven jou als professional meer voldoening.