Soms zijn er momenten in je leven waar je liever aan voorbij gaat. De omstandigheden dagen je continu uit en je voelt je somber en alleen en wilt je niet zo voelen. Tegelijk weet je ook dat het leven zo gaat en deze momenten en onaangename emoties horen erbij. Niemand is altijd alleen maar blij en gelukkig. En toch als ik dagen heb dat ik somber opsta, dan vind ik het soms lastig om er niet in te blijven hangen.

Social media triggert me soms met posts, artikelen, vragen en enquetes om mijn eigen leven onder de loep te nemen. Laatst een vraag op Facebook over wat je het liefste wilt in je leven. 1 Van de antwoordmogelijkheden is , ‘altijd gelukkig zijn’. Is dat wat ik nastreef? Wil ik altijd gelukkig zijn? En kan dat eigenlijk wel?

Het boek van Russ Harris over Acceptance en Commitment Therapy omschrijft het in de titel al heel treffend; De valstrik van het geluk. Want als je heel hard je best gaat doen om altijd maar gelukkig te zijn kom je misschien wel vast te zitten in juist die onaangename emoties. Want die mogen er dan niet zijn. Je bent continu in strijd met de realiteit. Is het misschien wel andersom? Als je gaat accepteren dat er ook mindere dagen zijn, dat je dan de fijne dagen meer gaat waarderen?

Wat ik de laatste jaren geleerd heb is om niet in de somberte te blijven hangen, wat vaak wel gebeurt als ik er mee in gevecht ga. Accepteren dat het er is en dat ik mijn dag opnieuw kan starten. Mijn dramaqueen zei vroeger dat door somber op te staan meteen de hele dag verpest was. Ik geloofd die innerlijke stem, dus ging ik mijn best doen om me niet zo te voelen. Tijdens een meditatie kan de opdracht om een leeg hoofd te hebben je ook danig in de weg zitten. En daarin heb ik geleerd dat ik van een afstandje naar al die gedachten kan kijken die langs komen als het stil is. Ik hoef ze niet uit te denken en ik hoef er ook niet mee in gevecht. Sterker nog als ik observeer en misschien mijn hoofd wel bedank voor die interessante gedachten, dan doven ze ook weer uit. Ik kan gewoon opnieuw beginnen en  weer aanhaken in het hier en nu door bijvoorbeeld mijn aandacht naar mijn ademhaling te brengen. Oefening baart kunst.

Zo kan ik op zo’n dag wanneer ik somber opsta, mijn dromen uit de nacht me nog niet willen loslaten, ook van een afstand mijn gedachten en gevoelens observeren en mijn dag opnieuw starten. Ik ben dan ook nog eens in de gelukkige omstandigheid dat ik naar stal kan gaan en even tussen de paarden kan zijn. Paarden zijn meesters in het leven in het hier en nu. Zij helpen me feilloos om weer met mijn benen op de grond te staan en de ingewikkeldheid in mijn hoofd los te laten. Als je niet de luxe hebt om naar paarden te gaan, is naar buiten gaan, de natuur in, ook vaak helpend. Of gewoon binnen op een stoel gaan zitten, je voeten voelen en bewust een paar keer diep in en uit ademen. Even alleen maar zijn, zijn met wat er is.

Hoe ga jij om met gedoe, met de ingewikkeldheid in je hoofd en in je leven

Voel je vrij om contact op te nemen. Ik neem je graag een keer mee naar de paarden.

info@vanhoevetrainingen.nl