melanie

Soms kom ik in mijn leven mensen tegen die een bijzondere bijdrage leveren aan mijn eigen persoonlijke ontwikkeling. Zomaar, zonder dat ik er specifiek naar op zoek ben.

Linda is zo iemand.

Linda is in opleiding tot paardencoach en vroeg mij of ik haar iets meer inzicht kon geven in de rol van Motiverende Gespreksvoering tijdens sessies met het paard. In haar opleiding werd veel aandacht besteed aan deze stijl en dat smaakte naar meer.

In dezelfde periode was ik op zoek naar een manier om in de training met mijn paard Evie een betere communicatie te vinden. Ik had nog te vaak het gevoel dat we elkaar tijdens het rijden niet volledig begrepen. En zo spraken we af dat we vanuit ons eigen kunnen een bijdrage konden leveren aan de groei en ontwikkeling van de ander.

En wat was dat een goede keuze. Linda legde tijdens mijn trainen met Evie exact de vinger op de zere plek. Voor het eerst voelde ik wat er onder mij gebeurde. En kon ik de vraag die ik aan Evie stelde herleiden naar het antwoord wat zij gaf. Ik merkte dat ik nooit echt geleerd had om de vraag kleiner te stellen en dan te wachten op het antwoord. Noem het ongeduld, noem het onzekerheid, maar ik had (en misschien wel heb) de neiging de vraag te groot te stellen. Te veel te doen, teveel te ondersteunen. En nu lukte het me om terug te gaan naar kleinere aanwijzingen en Evie meer op haar eigen benen te laten lopen. Gek genoeg hadden de vragen van Linda ook impact op mijn leven zonder paarden. Want ook in het contact met mensen heb ik de neiging om vanuit onzekerheid te veel te doen. Te veel bevestiging te vragen.

En zo raakten Linda en ik in gesprek over het effect van de lessen op Evie en de impact die dit had op mijn dagelijkse leven. Wat doet Linda dan precies anders in haar lesgeven? We kwamen uit op een aantal thema’s.

• Vraag en antwoord: hoe zorg je ervoor dat je ruimte maakt voor het antwoord na het stellen van de vraag? Geduld dus en vooral voelen wat er onder je gebeurt. En natuurlijk reageer je dan ook weer op het antwoord, je laat over en weer merken dat je luistert. Laat dat nu net ook extreem belangrijk zijn in begeleidingsgesprekken met mensen. Contact maken en verbinden met elkaar.
• Hoofd en buik: hoe zorg je ervoor dat je niet alleen probeert te beredeneren vanuit je hoofd, maar dat je ook contact maakt met je lijf? Paarden zijn gevoelig voor congruentie; het moet kloppen, want dat maakt het veilig. En heel vaak kan ik iets wel bedenken, maar werkt dat nog niet door in mijn handelen. Voor mij is die connectie tussen hoofd en voelen al heel lang een thema en tijdens het rijden werd dit extreem duidelijk. Ik hoefde niet te kijken naar wat er gebeurt, maar ik kon het voelen.
• Loslaten: wat kan ik daar nog over zeggen? De opdracht om iets los te laten komt ook nog wel eens over mijn lippen. En ik krijg het advies ook regelmatig van mensen om me heen. Maar hoe doe je dat precies, dat wordt er nooit bij verteld. Al pratende komen Linda en ik er achter dat het antwoord hierop ook niet in je hoofd te vinden is. Als je ervaart wat het effect is van loslaten (bijvoorbeeld loslaten dat iets MOET lukken), dan gebeurt het plotseling. En paarden geven je hier een prachtige spiegel.

Al met al merken Linda en ik in het gesprek hierover dat de manier waarop ik coach (met mensen naast het paard) en de manier waarop Linda werkt (met mensen op het paard) heel veel overeenkomsten heeft. We werken beiden aan de ontwikkeling van communicatie, waardoor verbinding vanzelfsprekend wordt. En dan vooral verbinding met jezelf.

Ook het thema weerstand is een thema wat regelmatig terugkomt tijdens trainingen. En ook daar heeft Linda een bijzondere kijk op. Want als er weerstand optreedt tijdens het trainen van een paard is dit voor haar een belangrijke informatiebron. Het paard is niet stout of lastig en dat betekent dus niet dat je gewoon even door moet zetten (uitzonderingen daargelaten). Het is goed om op zo’n moment bij jezelf na te gaan wat de reden van de weerstand is. Misschien vraag je wel iets onmogelijks. Kan het paard helemaal niet ontspannen en nageven omdat het paard zichzelf in evenwicht moet houden om jou te tillen. Het is dus belangrijk om het waarom van de weerstand te onderzoeken. En ook hier sla ik als trainer en professional op aan. Want wat is de vraag of de wens onder/achter de weerstand? Waar komt de weerstand voor op? Wat is er zo belangrijk dat het antwoord waar jij naar op zoek bent niet komt? Van belang dus om dit te onderzoeken.

En daarom is het optreden van weerstand ook niet erg. Je komt op een plek waar er iets gebeurt. Waar de ander (mens of paard) tegen de grens van een ‘comfortzone’ aanloopt. En daar ligt ook de mogelijkheid om te ontwikkelen. “Als je traint hoor je fouten te maken en de grens op te zoeken, zodat je kunt leren”

Ik ben blij met de lessen van Evie en van Linda. Dankjewel, ik groei!

______________

Benieuwd naar wat mijn cursus "Motiverende Gespreksvaardigheden met behulp van paarden" voor jou kan betekenen?

Lees hier meer info.